poniedziałek, 25 lutego 2013

O Facebook'u...

Hej! Dzisiaj poruszę temat o najbardziej popularnym serwisie społecznościowym - facebook'u!
Praktycznie każdy z nas wie co to takiego i zapewne znaczna większość ma na nim konto...
Moim zdaniem fejs to zło wcielone, wręcz dzieło szatana, a najlepsze w tym wszystkim jest to, że każdego dnia sprzedajemy się temu szatanowi... no bo jakby nie patrzeć siedzimy na nim po kilka godzin, dodajemy prywatne zdjęcia, nawet te najbardziej kompromitujące, dodajemy jakieś bzdurne posty na tablicy, ustawiamy swój obecny status, gramy w gry, pasiemy barany i doimy krowy na jakiejś wirtualnej farmie nie mając czasu na pracę czy naukę ;c
I nadal myślisz, że facebook nie ma nad tobą kontroli...?
Niestety ma i to ogromną.. mogę się założyć, że nawet Twoi rodzice nie mają nad tobą takiej władzy jaki ma ten serwis, nawet Ty sam nie potrafisz sobą tak sprytnie władać ;) Z drugiej zaś strony, to my sami  mu się oddajemy, więc jednoznacznie chyba nie można wszystkiego zwalić na fejsa, no ale jedno jest pewne - to straszny pożeracz czasu! Mówisz sobie: "a co tam.. wejdę tylko na 5 minut i zaraz idę odrabiać lekcję"... a tu nagle z 5 min robi się 5 godzin, no może przesadzam.. chociaż zdarzają się i takie przypadki :D
 Czy da się nad tym jakoś zapanować..? No to już wszystko zależy od naszej woli, ale jakby tak popatrzeć to facebook wcale nie jest taki interesujący...a mimo to siedzimy na nim po kilka godzin, a przez ten czas moglibyśmy np. zamiast spamować pod zdjęciem ze znajomym wyjść z nim do kina, na kręgle, łyżwy.. cokolwiek :) No ale niestety jest tak, że coraz to intensywniej żyjemy tym życiem wirtualnym.
 Jednym z głównych problemów jest tak jak wspomniałam to, że sprzedajemy swoją prywatność i tak na dobrą sprawę to mało kto z nas ma tą swoją osobistą przestrzeń.. zauważcie , że teraz każdy może się dowiedzieć z kim chodzisz, z kim zerwałeś itp., gdzie w danej chwili jesteś, co robiłeś itp, itd. no dla mnie jest to trochę przerażające, że inni można powiedzieć, iż prawie wcale nie znani mi ludzie wiedzą o mnie więcej niż ja sama ;c Także no na pewno trzeba uważać na to jakie zdjęcia się wstawia, co umieszcza się na tablicy itd., gdyż czasem nie zawsze mamy nad tym kontrolę.
 Mówi się nawet, że jeśli nie masz facebook'a - nie istniejesz, co udowadnia jak bardzo ten serwis nami zawładnął... chociaż to pewnie tylko kwestia czasu zanim ktoś wymyśli coś nowego i powoli zapomnimy o fejsiku... szczerze... to ja tylko na to czekam ;)
Ale oczywiście są też plusy tej strony;) min. dzięki fan page'om łatwo się wypromować itp.,mamy łatwy kontakt ze znajomymi, a gdy ktoś Ci się podoba już nie musisz się głowić jakby tu zagadać tylko wciskasz "zaczep" - teraz to takie proste! no i przede wszystkim najświeższe wiadomości oraz gorące ploteczki ;)
Podsumowując: Facebook zawładnął światem! Tobą pewnie też - nie martw się nie jesteś jedyny ;)
Jednak warto abyś pamiętał, że masz też swoje realne życie, które też może być fajne, a przy odrobinie wysiłku jeszcze lepsze niż te wirtualne!:)
Które z ich wybierzesz..? To już zależy tylko i włącznie od Ciebie :)

PS. Tylko nie zapomnijcie mnie zalajkować na fejsie :D



Nie ma lajków? - Nie ma notek!

+KĄCIK PORAD:
Wielu z Was w komentarzach pisało mi, że moje notki dają dużo do myślenia z czego bardzo się cieszę, tak więc pomyślałam aby założyć taki "kącik porad", który miałby na celu udzielanie przeze mnie porad na wasze osobiste problemy.
Oczywiście anonimowość gwarantowana!
Dlatego jeżeli macie jakieś drażniące pytanie, problem z którym nie jesteście sobie poradzić, to zapraszam.. piszcie na e-mail:  mamproblem@onet.eu
Na pewno z chęcią pomogę!

niedziela, 24 lutego 2013

Determinacja

Hej! No to wreszcie jest weekend! Szkoda tylko, że jutro niedziela, a potem ponownie poniedziałek ;(
No ale nieważne.. szczerze przyznam, że ostatnio brakuje mi weny, a to dlatego, że nie chce mi się dosłownie nic...  dziś napiszę parę słów ewentualnie kilkanaście zdać o determinacji i tym jak ważna jest ona w naszym życiu:)

Zauważcie, że jeśli nie mamy odpowiedniej motywacji, czyli tego co nas zachęci do działania to tak na prawdę nie działamy ;)
Dlatego uważam, iż determinacja jest bardzo, ale to bardzo ważna tylko pytanie jak się zdeterminować do osiągnięcia celu? otóż na swoim przykładzie wiem, że strasznie trudno jest się zmobilizować i coś zrobić chociażby odrobić pracę domową (mi to nawet z neta nie chce się jej przepisać :D) także sami widzicie ;)
Można by powiedzieć, że życie jest bardzo trudne, ale gdybyśmy się zdeterminowali okazałoby się potem, że wszystko się udaję i mamy czas potem na inne przyjemności ;) Tylko że tak jak wspomniałam to nie jest takie proste...
Jeżeli chodzi o mnie to mi bardzo pomaga muzyka, dzięki niej mam wrażenie, że mogę przenosić góry.. no wszystko ładnie, pięknie, ale tylko na chwilę, bo jak przyjdzie co do czego to i tak nic nie robię.
Mimo wszystko trzeba wciąż szukać motywacji.. najlepiej WSZĘDZIE! A najlepiej to jeśli masz coś zrobić, to zrób to teraz! Nie ma co czekać na to, że samo się zrobi, albo, że ktoś za nas zrobi.. trzeba samemu działać! - No ale wszyscy wiemy jak to w efekcie jest...
Wydaję mi się też, że nie powinniśmy sobie wyznaczać celów, bo potem i tak ich nie spełniamy chyba, że jest to cel, który wiemy, że musi się ziścić, to wtedy trzeba robić wszystko co w naszej mocy i do tego dążyć!:)
Z tym nie wyznaczaniem celów chodziło mi o to, iż powinniśmy skupiać się na tym na czym powinniśmy w danej chwili, a nie dodatkowo wymyślać jakieś plany, które pewnie i tak nie zostaną zrealizowane, co oczywiście nie znaczy, że jeśli masz jakiś cel - jest złe.. NIE! Właśnie to na prawdę super, że masz jakiś cel do którego chcesz dążyć, ale jeśli jest ich nie wiadomo jak dużo, no to raczej małe prawdopodobieństwo jest, iż wejdą w twoje życie.. dlatego uważam, że powinniśmy wyznaczyć sobie 1 konkretny cel i do niego stale, konsekwentnie zmierzać :)
No ale wiadomo, że nawet do najmniejszego naszego celu, planu potrzebujemy masę determinacji, no ale myślę, że sama myśl, że moglibyśmy osiągnąć to czego bardzo w danej chwili chcemy jest największą motywacją.
Dlatego wydaje mi się, że trzeba dużo wizualizować, wyobrażać sobie, przepełniać nasz mózg przeróżnymi wyobrażeniami o tym czego chcemy mieć, ale wiadomo, że nie może to zajść za daleko, gdyż w efekcie przystaniemy tylko na marzeniach, a nie na działaniu ;)
 Najlepiej jest sporządzić sobie taką tablice na której poprzypinasz fotografie na których jest to co chcesz mieć np. pragniesz mieć długie włosy, to przypinasz zdjęcie z mega długimi włosami:) A gdy cel zostanie osiągnięty wtedy odpinasz fotografię - To na prawdę jest świetny sposób, dzięki temu wciąż pamiętasz o swoich celach i wielu znanych teraz ludzi również korzystało z tego sposobu ;)

Podsumowując: Determinacja, to chyba nie jest cecha wrodzona, więc warto ją szlifować, gdyż jest nam w życiu bardzo potrzebna no i nie pozwólcie, by Wasze lenistwo czy też nawet strach stanęło na przeszkodzie do Waszych planów, marzeń, celów... jeśli wiesz, że chcesz coś mieć najbardziej na świecie, to walcz o to! Nic nie jest niemożliwe i choć to brzmi banalnie marzenia na prawdę się spełniają, ale tylko wtedy gdy tego bardzo chcesz i jesteś zdeterminowany do działania, gdyż nic nie przychodzi od tak... ;)





+KĄCIK PORAD:
Wielu z Was w komentarzach pisało mi, że moje notki dają dużo do myślenia z czego bardzo się cieszę, tak więc pomyślałam aby założyć taki "kącik porad", który miałby na celu udzielanie przeze mnie porad na wasze osobiste problemy.
Oczywiście anonimowość gwarantowana!
Dlatego jeżeli macie jakieś drażniące pytanie, problem z którym nie jesteście sobie poradzić, to zapraszam.. piszcie na e-mail:  mamproblem@onet.eu
Na pewno z chęcią pomogę!


środa, 20 lutego 2013

Nadejdą lepsze dni...

Hej! Dzisiejszą notkę kieruję do WSZYSTKICH BEZ WYJĄTKU, gdyż każdy z nas ma, miał, bądź będzie miał gorsze chwile w swoim życiu...
I właśnie chce przekazać Wam, że nawet najgorsza sytuacja w jakiej się znajdujemy nie powinna nas załamywać ;)
Jeżeli chodzi o mnie to ja mam ciągle jakieś beznadziejne dni.. zazwyczaj dotyczą one szkoły, kompleksów, jakiegoś nietrafionego zauroczenia itp. - tak na prawdę to nigdy nie jest na tyle dobrze bym mogła sobie powiedzieć: "Jest mega! Kocham swoje życie" i pewnie niewielu może sobie pozwolić na takie słowa.. ale takie jest właśnie życie.. nieidealne.
Mimo tej całej niedoskonałości trzeba WIERZYĆ niekoniecznie w lepsze jutro, ale przede wszystkim w siebie :) Jeśli nie wierzysz w siebie, to tak na prawdę jesteś w dole, bardzo, bardzo wielkim dole, a najgorsze jest to, że nie zawsze próbujemy go zakopać tylko ten dół się jeszcze bardziej pogłębia.
Nasze życie z różnych przyczyn staje się.. beznadziejne.. bardzo często to my sami tę beznadziejność nakręcamy.
Zazwyczaj to przez innych ludzi czujemy się beznadziejni, no bo wiadomo jest taka tendencja, że jak czymś się wyróżniasz np. masz kolorowe włosy, inaczej się ubierasz lub jesteś zamknięty w sobie inni automatycznie Cię odrzucają, gdyż odstajesz od normy... ale czy w ogóle istnieje coś takiego jak norma? Moim zdaniem nie... każdy jest indywidualny i nie rozumiem czegoś takie, iż ktoś jest inny.. nie, po prostu ma pomysł na siebie lub ma już taki charakter zachowując się tak jak się zachowuje.
Dlatego jeśli Twoim problemem jest nie akceptacja wśród rówieśników po prostu ich zignoruj i rób swoje lub.. postaw się im i pokaż, że nie mają nad tobą przewagi, ponieważ to jest najgorsze pokazać, że jest się słabym...
Co do innych codziennych problemów... to na pewno ważne jest to aby szukać wsparcia wśród rodziny, przyjaciela, partnera,  nauczyciela czy u kogokolwiek komu ufasz.
 Wiedz, że to nie jest tak, iż jesteś samotny na tym świecie, ponieważ zawsze znajdzie się ktoś komu będzie na tobie zależało... wiele osób o tym zapomina i robią straszne rzeczy właśnie z tego powodu, bo czują się samotne i niezrozumiałe.. zazwyczaj jest tak, że nawet nie próbują się otworzyć przez co właśnie potem tak się czują.
Mimo wszystko co by się nie działo trzeba pamiętać, że nadejdą lepsze dni.. i nawet jeśli teraz jest źle to nie przejmuj się i myśl pozytywnie, pomyśl, że może jutrzejszy dzień będzie lepszy :)
Warto też wziąć pod uwagę to, że te gorsze chwile w naszym życiu nie dzieją się bez przyczyny.. praktycznie zawsze możemy wyciągnąć z nich jakąś lekcję, która jest przydatna i wiele nas uczy :)
Także gorszy dzień też jest czasami potrzebny chociażby właśnie dlatego aby dać nam kopa w dupę i czegoś nauczyć.. Ja w swoim 16-letnim życiu miałam dość sporo tych gorszych dla mnie dni, sytuacji itp. i ZAWSZE starałam się dostrzegać ich ukryty przekaz i teraz dziękuje Bogu za to, że je przeżyłam, bo gdyby nie ta beznadzieja w której tkwiłam przez dłuższy czas nie byłabym teraz tym kim jestem i zapewne nie zauważałabym w swoim życiu pozornie tych małych rzeczy, które czynią mnie szczęśliwym człowiekiem:)
Podsumowując: Lepsze dni nadejdą... wcześniej czy później. A te gorsze chwile to czas refleksji nad sobą i otaczającym Cię światem.. może dzięki tym beznadziejnym chwilom odkryjesz COŚ czego normalnie byś nie odkrył?






+KĄCIK PORAD:
Wielu z Was w komentarzach pisało mi, że moje notki dają dużo do myślenia z czego bardzo się cieszę, tak więc pomyślałam aby założyć taki "kącik porad", który miałby na celu udzielanie przeze mnie porad na wasze osobiste problemy.
Oczywiście anonimowość gwarantowana!
Dlatego jeżeli macie jakieś drażniące pytanie, problem z którym nie jesteście sobie poradzić, to zapraszam.. piszcie na e-mail:  mamproblem@onet.eu
Na pewno z chęcią pomogę!

poniedziałek, 18 lutego 2013

Schizofrenia - inny punkt widzenia

Hej! Jestem dzisiaj w okropnym humorze.. a to wszystko przez szkołę!
Ehh.. gdyby nie ona moje życie byłoby wprost piękne, ale niestety zawsze musi być jakaś bariera do uzyskania pełni szczęścia w moim przypadku jest to właśnie - szkoła, a dokładniej to te wszystkie sprawdziany z których dostaje pały, no ale cóż.. skończyły się ferie i trzeba się wreszcie ogarnąć.
Zapewne Wy macie podobnie i wiecie, że z tym ogarnianiem to różnie bywa, no ale mniejsza o to czas przejść do tematu...

Także dzisiaj napiszę o chorobach psychicznych... zainspirował mnie do tego film "Piękny umysł", polecam wszystkim tym którzy nie oglądali, gdyż jest to zdecydowanie najlepszy jaki oglądałam, zresztą tego nie można nazwać filmem, to jest dzieło sztuki!
No dobrze, a więc nie wiem czy wiecie, ale tak na prawdę każdy z nas ma jakąś "psychozę", a ja to już na pewno.. jestem o tym wręcz przekonana! No i nikt z nas nie jest w pełni zdrowy, bo gdyby przejrzeć te wszystkie opisy fobii itd. to na prawdę można się przerazić i nagle okazuje się, że coś jest nie tak.. no ale bez obaw ;) Tak więc.. do czego zmierzam? W dzisiejszej notce postaram się uświadomić, że choroby psychiczne typu schizofrenia, to tak na prawdę jest dar.. na prawdę, bo Ci ludzie widzą więcej niż przeciętny człowiek byłby wstanie ujrzeć.
Jeżeli w swoim otoczeniu macie osobę cierpiącą na tą chorobę, bądź sami macie schizofrenie, to pewnie zauważyliście, że ta choroba dotyka zazwyczaj ludzi bardzo inteligentnych, którzy wyróżniają się swoim intelektem pośród innych osób.. także jak się okazuje inteligencja ponadprzeciętna też jest pewnym deficytem, gdyż tacy ludzie są najbardziej narażeni na choroby psychiczne.
No ale tak jak napisałam schizofrenia to dar, wiem mogę się mylić, bo tak na prawdę nie wiem jak to jest.. słyszenie głosów, eksplozja myśli itd. i to na pewno jest bardzo uciążliwe, i owszem trzeba to leczyć, ale jest też ta jasna strona tejże choroby, bo tak jak wspomniałam cierpiący na tą chorobę widzą, to co normalni ludzie nie są wstanie zobaczyć, są to osoby na prawdę bardzo mądre, które mogą wiele nauczyć "zdrowych" ludzi... poza tym ze schizofrenią można żyć i tak na prawdę nie potrzebne są te wszystkie psychotropy tylko akceptacja otoczenia i miłość, a jak można zauważyć, to gdy ktoś jest "inny" to tym samym od razu odrzucany, tak samo jest z ludźmi cierpiący na schizofrenie.. inni traktują ich jak wariatów, a tak na prawdę te osoby mają w sobie więcej akceptacji, tolerancji i uczuć niż wszyscy inni razem wzięci.
 I sądzę, że każdy z nas powinien nauczyć się szanować takich ludzi, ponieważ ta choroba może dopaść każdego.. no nie ma co tu ukrywać w szczególności, że w dzisiejszych czasach czasem na prawdę trudno zachować zdrowy rozsądek..
Dlatego mam nadzieję, że spojrzycie na schizofrenie inaczej, a w szczególności na ludzi, którzy na nią cierpią i zauważycie pozytywne jej aspekty.. ja widzę i moim zdaniem Ci ludzie na prawdę w niczym nie są gorsi, a już na pewno nie są psychopatami.. jedynie są o wiele bardziej emocjonalni, wrażliwi i kreatywni - a to same pozytywne cechy. Uważam również, że to głównie nasze społeczeństwo, lekarze itp. robią z ludzi psychicznie chorych, bo np. ktoś jest spokojny, szuka spokoju, żyje własnym światem.. to od razu okrzyknięty schizofrenikiem, co jest oczywiście totalnym absurdem!
Na prawdę przeraża mnie to, a szczególnie ta nietolerancja i nie akceptacja, na prawdę nie rozumiem jak można kogoś nie akceptować, to jest dla mnie bardzo niezrozumiałe.. nigdy nie było sytuacji w której bym kogoś okrzyknęła dziwakiem, psychopatom itp.
Każdy ma swój własny styl, jest tym kim chce, zachowuje się jak chce i tak na prawdę nikt nie powinien mieć do tego obiekcji, tylko popatrzeć na samego siebie!




Podsumowując: Powinniśmy na schizofrenię popatrzeć trochę z innej strony, nie jak na chorobę, ale jak na inny punkt widzenia tych osób.. wydaje mi się, że zdecydowanie lepszy niż nas.. "zdrowych" ludzi.










+KĄCIK PORAD?
Wielu z Was w komentarzach pisało mi, że moje notki dają dużo do myślenia z czego bardzo się cieszę, tak więc pomyślałam aby założyć taki "kącik porad", który miałby na celu udzielanie przeze mnie porad na wasze osobiste problemy.
Oczywiście anonimowość gwarantowana!
Dlatego jeżeli macie jakieś drażniące pytanie, problem z którym nie jesteście w stanie sobie poradzić, to zapraszam.. piszcie na e-mail:  mamproblem@onet.eu
Na pewno z chęcią pomogę! 

sobota, 16 lutego 2013

Być czy mieć..?

Witajcie!
Dzisiejsza notka będzie znowu bardzo refleksyjna ;)
Tak więc zastanowię się czy lepiej jest BYĆ, czy może jednak MIEĆ?
Zapewne wiele razy się nad tym zastanawialiście, a jeżeli nie to dzisiaj macie taką okazję ;)
Na początek zadajcie sobie pytanie czy wolelibyście być mądrzy czy mieć duużooo pieniędzy? 
A teraz odpowiedzcie sobie bardzo szczerze.
Jeżeli o mnie chodzi to wolę BYĆ, czyli być mądra niż MIEĆ dużo pieniędzy... mam nadzieję, że większość się ze mną zgodziło, ale pewnie są osoby, które jednak wolałyby mieć dużo forsy, no ale niestety za pieniądze możemy kupić praktycznie wszystko prócz - mózgu ;)
 Moim zdaniem jeżeli jesteś człowiekiem inteligentnym, mądrym to w sumie nic nie stoi na przeszkodzie, aby stać się dodatkowo bogatym, a gdy masz tylko pieniądze, a nie masz "mózgu" to jednym słowem jesteś w dupie.. gdyż jesteś najprościej mówiąc.. głupi, a tacy ludzie szybko te pieniądze mogą stracić, no chyba, że dana osoba jest dziedzicem ogromnej fortuny podobnie jak Paris Hilton no to wtedy wiadomo nie musisz się o nic martwić, a to, że w głowie masz folie bąbelkową to tak na prawdę już nie ma znaczenia ;)
 Lecz mimo wszystko uważam, że jednak lepiej jest zdecydowanie BYĆ, bo co z tego, że MASZ skoro w każdej chwili tak na prawdę możesz to stracić.. dlatego tak ważne jest abyśmy byli dobrymi ludźmi z pewnymi wartościami i aby inni lubili nas nie za to co mamy, ale właśnie za to kim jesteśmy :)
 Trzeba też żyć tak, aby nasi bliscy jak już odejdziemy z tego łez padołu za nami rozpaczali, a nie cieszyli się z  ogromnego spadku, bo to chyba jest najgorsze co może się przytrafić.
 Można też zauważyć, iż wiele ludzi nie stara się ani trochę być tylko robią wszystko aby mieć.. chociażby pieniądze, ale chyba nie muszę mówić, że jest to zachowanie ani trochę nie godne naśladowania i takie osoby są zazwyczaj pozbawione wszelkich skrupułów, dążą tylko do tego aby osiągnąć swój cel - zazwyczaj po trupach... Tak więc starajcie się być ludźmi wartymi coś więcej niż to co posiadacie w przeciwnym razie inni nie będą okazywali Wam szacunku, no chyba tylko jeżeli będą mieli z tego jakieś korzyści, a chyba nikt nie chciałby być w ten sposób traktowany.
Poza tym każdy z nas jest wartościowy tylko nie każdy potrafi tę wartość w sobie odkryć i ją kształcić...
Podsumowując: Bardzo fajnie jest coś mieć, ale czasem trzeba się zastanowić czy rzeczywiście to jest już wszystko i czy czasem nie zaniedbaliśmy w tym wszystkim samych siebie oraz czy jesteśmy dostatecznie tacy jacy chcielibyśmy być... 


piątek, 15 lutego 2013

Love Love Love

Witajcie !
W dzisiejszym poście poruszę temat, o którym zapewne dzisiaj wiele blogowiczów napisze bądź już napisało
oczywiście mam tu na myśli " Valentine Day's ", czyli dzień zakochanych <3
Może od razu bez owijania w bawełnę przejdę do tematu i po prostu wyrażę swoje zdanie :)
Tak więc.. co ja o tym myślę..?: Komercja! komercja! i.. jeszcze raz komercja!
I nie mówię tego dlatego, iż jestem zdesperowaną nastolatką, która nie ma swojej drugiej połówki.. nie to wcale nie dlatego.. chociaż fakt nie mam drugiej połówki:D powiem nawet, że gdy miałam z kim spędzać te święto to i tak go nie obchodziłam...
A dlaczego? No właśnie z tego względu, iż uważam, że Walentynki są bardzo komercyjne, sztuczne i naciągane.. oczywiście wiem, że tu chodzi o zabawę i to w tym wszystkim jest najfajniejsze, ale do czego zmierzam... po prostu zauważyłam, że większość tych "zakochanych" obnaża się tą swoją miłością jaką do siebie napawają.. no super, ale dlaczego tylko w tym dniu idą przez ulice objęci, całujący się i nie wiadomo co jeszcze tam robiący..? Ja tego osobiście nie rozumiem i nie kupuje.. odbieram to tak jakby tylko tego dnia wyraża się sobie nawzajem miłość.. no nie wiem możliwe, że za bardzo się czepiam, ale dla mnie to co się czuje do drugiej osoby powinno się okazywać tak na prawdę każdego dnia, a nie tylko w Walentynki.. przecież to tylko data wpisana w kalendarz, a miłość to raczej COŚ więcej..
   No ale mniejsza o to jest przecież też ta jasna strona tego święta, czyli tak jak wspomniałam zabawa..
na pewno miło jest dostać taką Walentynkową kartkę i później zastanawiać się od kogo ona jest.. :)
  Ja niestety nie miałam tej przyjemności, gdyż wszystkie kartki i prezenty dostałam osobiście w sumie fajnie, bo wiem od kogo, ale jednak z drugiej strony to już traci ten swój urok :)
Na dzisiaj to chyba tyle, ile mam do powodzenia.. także Walentynki to nie są jedne z moich ulubionych świąt mimo wszystko podoba mi się, że tego dnia jest taki fajny nastrój i wszędzie są serduszka i jest tak czerwono - a czerwony to mój ulubiony kolor :D
Jedyne co mi teraz pozostaje to życzyć Wam dużo miłości, gdyż to podobna właśnie miłość sprawia, że nasze życie nabiera sensu, mało tego tylko ona jest jego sensem :)
 A Ci którzy tak ja spędzają ten dzień samotnie, siedząc przed telewizorem, żrąc czipsy i użalając się nad własnym życiem mam jedną radę... darujcie sobie i zachowajcie resztki swej godności, a na pewno niedługo miłość zapuka do Waszych serc ;)


                                     A tutaj wirtualna walentynka ode mnie dla Was:

czwartek, 14 lutego 2013

Nie rób nic, nic nie musisz, rób co chcesz!

Hej! Z racji tego, iż dziś mam znów wenę... , to napiszę kolejną głęboką notkę;)
A temat przewodni macie u góry.. ;)
Tak więc ostatnio dużo nad tym myślałam w sumie to ja ogólnie za dużo myślę, ale to już pewnie zauważyliście :D No ale też mniej więcej z tego powodu, iż w mojej głowie jest jakaś eksplozja myśli prowadzę tego bloga :)
Także dłużej już nie przedłużając powiem, że nie musisz robić NIC, no właśnie nie MUSISZ!
No bo gdyby tak się zastanowić to my ciągle powtarzamy coś w stylu:"aaa muszę zrobić tę prace domową, muszę posprzątać, muszę wstać, muszę się umyć! Nie chcę!", a prawda jest taka, że wcale nie musisz.. tak na prawdę to tylko tak Ci się wydaje, że musisz ;)
Zauważ, że gdybyś nie odrobił pracy domowej, to nic wielkiego by się nie stało, ewentualnie jakiś minusik wpadł by do dziennika, a nie posprzątanie pokoju - też tragedii wielkiej by nie było, gdybyś nie wstał na określoną godzinę - trudno.. w sumie lepiej się wyspać niż chodzić jak zombi ;) myć też się nie musisz w najgorszym wypadku będziesz brudny ;P
 Także jak widzicie to My sami z małych rzeczy robimy wielkie tragedie i to My sami narzucamy sobie, że COŚ musimy w momencie gdy tak na prawdę nie musimy nic.. no może jest pewna przeszkoda -RODZICE, ale tak na prawdę oni też nie wiele są wstanie zrobić wiadomo pogadają, pogadają, ale kiedyś nawet najdłuższa przemowa się kończy :) Chodzi mi o to, że sami kierujemy swoim życiem i mało kto może na nas wpłynąć i nieważne ile masz lat - kierujesz swym życiem, masz swój własny ster i to Ty wszystko określasz, a więc jeśli nie chcesz czegoś robić - nie rób tego! a jak chcesz - to rób!
 Oczywiście w granicach rozsądku chociaż w sumie to czasem warto zrobić coś głupiego, gdyż tylko tak jesteśmy wstanie nauczyć się życia.. nie mam też zamiaru nikogo demoralizować, sprowadzać na złą drogę czy coś w tym stylu... nie! :) Tylko czasem zapominamy o tym, że to My nad wszystkim mamy kontrole nawet jeśli uważasz inaczej, to wierz mi, że tak jest:)
 No i jeśli na prawdę czegoś nie chcesz robić, to nie rób tego.. wcześniej czy później i tak poniesiesz tego jakieś konsekwencje, albo i nie.., więc.. to Twój wybór, Twoje życie!
 Szczerze to wkurza mnie sytuacja, gdy inni ludzie coś komuś narzucają np.że trzeba chodzić do szkoły, uczyć się, być grzecznym, miłym itp., itd., przecież każdy ma swoje życie i powinien robić to co uważa za słuszne nawet jeśli takie nie jest.. irytujące jest też to, iż ludzie dorośli ograniczają swoje dzieci i np. nie pozwalają im pójść na koncert, bo przykładowo boją się, że wpadną w złe towarzystwo, zaczną palić szlugi i inne takie, no ale prawda jest taka, że trzeba pozwalać młodym ludziom uczyć się na błędach, ponieważ tylko tak będą wstanie zrozumieć, to co robią źle, a nawet to wcześniej czy później  i tak zaczną próbować tego co zakazane właśnie przez te ograniczanie przez rodziców...  np. Moi rodzice nigdy mnie jakoś bardzo nie ograniczali i teraz ja nie potrzebuje jakiś mocnych wrażeń, nie palę, nie piję, a nawet nie imprezuję, ewentualnie jakaś domówka.. no ale to udowadnia, że zakazy nie są dobre, bo wiadomo jak coś jest zakazane, to bardziej do tego ciągnie.. jak zwykle odbiegłam trochę od tematu.. nie ważne :)
Ale powiem jeszcze, że jeśli chcesz coś zrobić, to zrób to! Droga wolna! O ile jesteś osobą na tyle dojrzałą i masz własny rozum, to dlaczego nie..? W końcu życie jest takie krótkie- powtarzam ten tekst chyba w każdej notce, no ale taka prawda i trzeba to podkreślać!:) Tak więc jeśli masz zadaną pracę domową, nie chce Ci się czy po prostu nie wiesz jak ją zrobić - zaszalej i po prostu jej nie odrabiaj! Czasem lepiej jest odpuścić niż robić coś na siłę.. wiem sama po sobie, że robienie czegoś czego nie chce robić nie zdaje egzaminu.
     Podsumowując: Cieszcie się życiem! Róbcie co tylko zapragniecie! Ponoście tego konsekwencje!        Spełniajcie swoje marzenia! Bądźcie osobami dla których nie ma żadnych barier i nic nie jest niemożliwe, gdyż to prawda.. wszystko jest możliwe, a jeśli czegoś chcesz, to wiedz, że możesz to mieć!
A jedyną przeszkodą do wszystkich Twoich pragnień i marzeń jesteś Ty sam!:)

PS Dzisiejsza notka miała momentami nutkę sarkazmu, dlatego nie musicie brać wszystkiego na poważnie co tu napisałam...

poniedziałek, 11 lutego 2013

Maski, maski...maski wszędzie!

HEJ!! W dzisiejszym poście napisze o.. maskach.. oczywiście nie mam na myśli tu masek karnawałowych czy coś w tym stylu tylko o maskach, które każdy z nas zakłada praktycznie każdego dnia.. nazwałabym to"maskami osobowości" :)
  Tak więc tak jak napisałam zakładamy je wszędzie jakby nie patrzeć.. do szkoły, do domu, do sklepu, na imprezę itp., itd., etc. No ale mniejsza o to.. po prostu chodzi o to, iż przy wszystkich jesteśmy inni.. w szkole inni, przy rodzicach inni, a w swoim pokoju to już w ogóle mega inni!
I tak się zastanowić to czy ludzie w dzisiejszych czasach potrafią być w ogóle osobą? Bo to chyba nie jest normalne, że do każdej innej sytuacji zakładamy inną maską.. ?  Chociażby jakby tak się zastanowić, to w 21 w. to raczej jest to już na porządku dziennym.. No chyba ewentualnie, że wszyscy jesteśmy schizofrenikami! W sumie pisząc tą notkę tak się zastanawiam i dochodzę do wniosku, że nawet ja sama nie wiem kim jestem.. to takie przerażające! Mało tego smutne...
  No i nagle nasuwa się pytanie dlaczego tak jest?
Nie wiem nawet czy powinnam się wypowiadać na ten temat, gdyż sama mam całkiem pokaźną liczbę tych masek.. ale jednak wydaje mi się, że to w dużej mierze przez presję jaką wywiera na nas otoczenie, no bo w szkole - stres, w domu trzeba się uczyć, więc też - stres, gdzieś tam indziej również - stres, nawet przez miasto nie można sobie normalnie przejść, bo wszyscy się na Ciebie gapią, co też oznacza - stres!
  A potem się dziwią, że nie jesteś sobą! Bo jak tu być niby sobą skoro "stres" towarzyszy Ci w prawie każdej dziedzinie życia?! Chyba się nie da, ale zawsze warto próbować poza tym zanim będziesz sobą przy wszystkich ludziach, to musisz na początek znać siebie, a jak znać samego siebie skoro praktycznie wszędzie    jesteśmy innymi ludźmi..? Być może to nie tyczy się wszystkich, ale jestem przekonana, że znaczna większość nie potrafi być sobą, mało tego nie wie tak na prawdę kim jest..
Nie ukrywam - ja też nie wiem! Tak na prawdę wszędzie jestem inną osobą, mogę na palcach jednej ręki policzyć, tych którzy znają prawdziwą mnie cała reszta miałaby różne zdania.. No chyba, że..  mam rozdwojenie osobowości.. nie mam pojęcia, ale raczej nie :D
Nieważne.. zapewne nie ja jedna tak mam.
  Jedno jest pewne: Nie potrafimy być sobą, boimy się opinii innych ludzi, którzy tym samym również boją się opinii naszej i takim o to sposobem zatacza się błędne koło..
Czasem trzeba też zadać sobie pytanie czy w ogóle chcemy aby inni znali nas takich jacy na prawdę jesteśmy, bo np. ja nie chcę, nie jest mi to wcale potrzebne, aby wszyscy wiedzieli jaka jestem, co prawda staram się być sobą w miarę możliwości, ale wiadomo mam pewne granice, ale to jak pewnie każdy z Was:)
  Powiedziałabym nawet, że jesteśmy takimi zagubionymi istotami w tym wielkim świecie, który wciąż biegnie do przodu, a my jesteśmy daleko w tyle, a nawet stoimy w miejscu.. dlatego, że ten strach zżera nas od środka, boimy się nowych doznań i nie odkrywamy w sobie nowych możliwości.. oczywiście mówię tu bardzo ogólnie ;)
Wydaje mi się też, że czasem jednak warto zdjąć tą maskę, ponieważ w pewnym momencie sami nie wiemy już kim tak na prawdę jesteśmy - Ja jestem doskonałym przykładem, gdyż wydawało mi się, że wiem kim jestem, ale zdałam sobie sprawę, że jednak nie do końca, bo w sumie mam kilka tych masek no i w zasadzie nie wiem, która jest prawdziwa... może być tak, że żadna i co wtedy? Trzeba odszukiwać siebie na nowo, a to nie jest takie proste, bo jak raz się pomylisz to potem już ciężko będzie Ci poskładać się w części.
 Mimo wszystko mam nadzieję, że jednak ktoś z Was wie kim jest w mniejszym lub większym stopniu, no bo nie ma co ukrywać.. ciągle się zmieniamy i czasem ciężko jest zachować jedną twarz, a już w szczególności w dzisiejszych czasach, a może to nie o czas chodzi, ale o ludzi, albo po prostu zwyczajnie nie pasujemy do tego świata..? To wszystko jest takie zagmatwane w sumie czy jest sens zastanawiania się nad tym? Pewnie łatwiej byłoby mieć tak po prostu wyrąbane na to wszystko.. także szacunek dla tych którzy mają wszystko głęboko w tyle! Bo jakby nie patrzeć tacy ludzie mają najłatwiej... ale raczej nie chodzi o to by było łatwo, tak w ogóle to nie wiem o co chodzi.. ale czy to ważne? czy kogoś to obchodzi? znając życie niezbyt..
 Ale mimo to mam nadzieję, że zrozumieliście i postaracie się ograniczyć zakładanie swoich masek.. odkryjecie w sobie swoją wyjątkowości i pokażecie się światu!
I mówię całkiem poważnie, gdyż życie mamy jedno, a poprzez udawanie kogoś kim się nie jest itd. marnujemy się i zamykamy się na ten jakże cudowny świat..  który może z pozoru nie wygląda aż tak pięknie, ale przecież żyjemy po to aby go zmieniać i sprawiać, aby był jak najwspanialszy!


ZDEJMIJ TĄ MASKĘ ! MASZ PRZECIEŻ TAKĄ PIĘKNĄ TWARZ ;)


niedziela, 10 lutego 2013

Ideał piękna

Cześć:) Dzisiaj napiszę trochę o ideale piękna, cokolwiek to znaczy.. no właśnie.. co to znaczy?
Czy w ogóle istnieje jakaś taka najpiękniejsza kobieta bądź najprzystojniejszy mężczyzna..?

Mówi się, że najładniejszą kobietą na całym świecie jest Nicole Kidman, no ale to raczej taka subiektywna ocena, poza tym nie da się w żadnym rankingu określić najpiękniejszej osoby na świecie, gdyż no po prostu nie jest to w żaden sposób możliwe.
No a na przykładzie Nicole, to mi bynajmniej ona się niezbyt podoba tzn. jest piękną kobietą, to na pewno, ale jednak nie jest to typ urody, który ja preferuje ;) Także no nie da się jednoznacznie określić tego ideału piękna, gdyż każdy ma inny gust i każdemu podoba się co innego.
Mogłabym chyba nawet powiedzieć, że na świecie nie ma osoby najpiękniejszej.. owszem są ludzie ładni, piękni itd., ale jednak nikt z nas nie jest tym najpiękniejszym/najpiękniejszą.
Ale czy to oznacza, że nie istnieje ten ideał piękna ? Istnieje, ale dla każdego ma on inne znaczenie przykładowo dla Ciebie ideał piękna, to Twój chłopak/dziewczyna lub po prostu jakaś sławna osoba itp.

Ja - nie mam swojego ideału piękna, tzn. mam określone typy urody jakie mi się podobają, ale jednak dla mnie ten "ideał piękna" to nie jest tylko wygląd zewnętrzny, ale całokształt.. no bo czy osoba wizualnie bardzo ładna, śliczna, piękna itp. no po prostu laleczka z porcelany, figura jak u modelki.. wszystko się zgadza, ale za to z paskudnym charakterem, mało tego bez serca można nazwać PIĘKNĄ? No niby tak, ale jednak tylko z wyglądu, gdyż moim zdaniem ten IDEAŁ PIĘKNA, to nie jest tylko i włącznie ładna buźka, ale też i piękna dusza, która właśnie sprawia, że jesteśmy.. piękni :)

 Pewnie nie raz słyszeliście, że najważniejsze jest wnętrze itp., ale jednak wszyscy wiemy, że jeśli nie masz wyjściowego fejsa ludzie Cię nie akceptują, jesteś tak jakby na marginesie.. ale czy to rzeczywiście przez nasz wygląd no nie zawsze, bo tak jak napisałam to nasza dusza sprawia, że jesteśmy piękni, ale też również to jak sami siebie postrzegamy, gdyż jeśli uważasz się za osobę brzydką, okropną i beznadziejną to nie rozumiem jak możesz dziwić się, że inni też tak sądzą .. zapewne też spotkaliście się z ludźmi, którzy nie są zbyt "urodziwi", a mimo to mają mnóstwo przyjaciół, pełno adoratorów w okół siebie i jak myślisz dlaczego..? Właśnie dlatego, że są pewni siebie i nie myślą o kompleksach i przez co są piękni!

  Także nie musisz być nie wiadomo jak cudownie ładny wystarczy, ze pokochasz siebie takim jakim jesteś, a ludzie na pewno to odwzajemnią, bo wierzcie mi, że nie ma nic gorszego niż nie akceptowanie siebie samego, to jest wielka krzywda jaką sami sobie wyrządzamy..
Odbiegłam trochę od tematu, ale myślę, że każdy z Was wie, że kanon piękna to nie te wszystkie wytapetowane i wyretuszowane gwiazdy i gwiazdeczki na pierwszych stronach gazet:)


Tak na prawdę ideał piękna tkwi w każdym z nas nie tylko we wnętrzu, ale też i w wyglądzie zewnętrznym, gdyż każdy ma w sobie coś ładnego czym może się pochwalić np. duże oczy, grube, lśniące włosy, zgrabne nogi - to wszystko to są na prawdę wielkie atuty, których nie zawsze doceniamy i właśnie przez te wszystkie kolorowe zdjęcia, aż przesadnie pięknych dziewczyn popadamy w mega kompleksy i zaczynamy myśleć, że jednak coś jest z nami nie tak.. no bo gdyby tak popatrzeć na te wszystkie fotki tych lasek z nowoczesną urodą, co są dodawane masowo na facebook'u i potem popatrzeć na siebie no to nie ma co ukrywać różnica jest.. no ale nie wolno popadać w paranoje i trzeba pamiętać, że aby tak wyglądać potrzeba na prawdę dużo tynku, farby i dobrej szpachelki bez tego ani rusz ! :D
No ale cóż.. niestety nie wszyscy mają trzeźwy umysł i próbują upodabniać się do tych wszystkich internetowych piękności, czyli tzw. site models w rzeczywistości niestety wcale nie wygląda to tak uroczo..

Ale już podsumowując: Piękno tkwi w każdym z nas - bez wyjątku! A co do ideałów ogólnie nie istnieją, ale tak już napisałam dla nas samych - owszem.. i w sumie dobrze, że każdy z nas ma jakiś tam ideał, ale mimo wszystko wydaje mi się, że nie warto dążyć do perfekcji, gdyż sądzę, że jesteśmy idealni wtedy gdy jesteśmy po prostu tacy jacy jesteśmy.. powinniśmy umieć akceptować, to jakimi się urodziliśmy, ponieważ tylko tacy jesteśmy naturalnie idealni i piękni.. :)

sobota, 9 lutego 2013

Miesięcznica!


Witajcie! Dzisiaj mija dokładnie MIESIĄC odkąd założyłam tego bloga!
Szczerze mówiąc, gdy pisałam 1 notkę w życiu bym się nie spodziewała, że w ciągu jednego miesiąca uzbieram tak pokaźną liczbę obserwatorów, a pod moimi notkami będzie więcej niż 5 komentarzy...
To dla mnie na prawdę sukces, gdyż moje poprzednie blogi to była jakaś porażka.. chociażby ten: http://let-the-silence-state.blogspot.com/  (wejdźcie i pośmiejcie się trochę :D) prowadziłam go chyba ok. 6 miesięcy, a przed ten czas miałam tylko 52 obserwujących, a komentarzy to było średnio 3 pod notką.. nie wiem może to dlatego, że go nie reklamowałam zbytnio.. teraz to w sumie nieważne, bo już wiem o czym chce pisać i ten obecny blog jest moim najlepszym jaki w życiu prowadziłam :)
Także na swoim przykładzie wiem, że czasem trzeba eksperymentować, by później móc powiedzieć:"Tak, to jest to!" :)
Wiem, że nie osiągnęłam jakiegoś wielkiego sukcesu, bo chyba nie mam zbytnio dużo stałych czytelników tzn. są, ale nie jest ich nie wiadomo jak dużo.. mimo wszystko i tak dziękuję, że są osoby, które chcą mnie czytać, gdyż staram się aby każda moja notka miała w sobie COŚ więcej niż jakieś głupoty o wiosennych trendach, opowiadanie o 1D itp.. nie mam na prawdę nic przeciwko tego typu blogom, ale szczerze trzeba przyznać, że jest tego już za dużo, dlatego ja postanowiłam, że będę poruszać tematy bardzo życiowe, do których każdy w jakiś sposób może się z nimi utożsamić :) Oczywiście zdaje sobie sprawę, że wiele ludzi czytających moje posty po prostu wejdzie, przeczyta, zastanowi się chwile, doda komentarz i w zasadzie to byłoby na tyle.. no ale trudno to jest już indywidualna sprawa każdego z osobna :)
No i na dzisiaj to byłoby na tyle normalną notkę dodam jutro:)
Chciałabym abyście też napisali pod postem co mogę zmienić w swoim blogu, czy może jednak nie zmieniać nic? I czy ogólnie macie jakieś uwagi ..?:)

środa, 6 lutego 2013

Toksyczni ludzie

Hej! Dzisiaj napiszę trochę o toksycznych ludziach, którzy tak na prawdę otaczają nas wszystkich... mogę nawet powiedzieć, że każdego dnia są w okół.. to przerażające, ale prawdziwe!
Nawet jeśli nie zdajesz sobie z tego sprawy, to tak jest! Dlatego teraz choć przez chwilę zastanów się ile tych osobników, którzy mają na Ciebie zły wpływ jest w Twoim życiu........ ok, a teraz szybko wyrzuć ich z głowy i przeczytaj ten post:)

I gdy już zastanowiłeś się i wiesz już ile dokładnie jest takich osób przemyśl jaki mają oni na Ciebie wpływ..
W różnych przypadkach jest on rożny.. u jednych większy, u drugich mniejszy, ale mimo wszystko zawsze jakiś tam wpływ jest i to jest właśnie najgorsze, gdyż jak sama nazwa wskazuje "toksyczny człowiek", to taki który uprzykrza nam życie, nie wspiera, dołuje, działa na naszą niekorzyść, czyli nic pozytywnego w nasze życie nie wnosi..
I nasuwa się pytanie jak pozbyć się z naszej przestrzeni, życia itd. takową osobę?
Na pewno trudno, ponieważ jest ona niczym jak pijawka przyssana do naszej skóry zżerająca nas od wewnątrz poza stawiająca tylko po sobie czerwony ślad..
Także określę taką osobę właśnie jako pijawkę :D W sumie takich toksycznych ludzi powinno się eliminować z naszego życia jak najszybciej zanim pozostawią w nas jakieś nieprzyjemne rany w szczególności na naszej psychice, czasem też sprawiają ból fizyczny, ale jednak zazwyczaj toksyczne osoby skupiają się na tym aby jednym słowem zorać psychikę danej ofierze, że tak to nazwę.
Nie do końca zawsze wiadomo dlaczego Ci ludzie to robią, co ich kieruję do tego aby znęcać się nad innymi.. wydaje mi się jednak, że to dlatego, iż sami mają ogromne problemy lub po prostu jest coś z nimi nie tak, no bo jednak człowieka, który wyżywa się nad drugim człowieku nie można nazwać normalnym..
   Szczerze mówiąc w swoim życiu spotkałam wielu toksycznych ludzi tzn. w każdym "kręgu" w którym się znajdowałam zawsze znalazł się ktoś, kto po prostu "działał" mi na psychice..
Nigdy nikomu raczej nie zawadzałam, więc nie wiem z jakiej przyczyny, chociaż czy musi być przyczyna?
Możliwe, że to przez moją osobowość, którą nawet nie wiem jakim określić słowem, a wiadomo, że ludzie od razy wyczują, że ktoś nie pasuje do grupy, ale jednak nie powiedziałabym, że jestem jakaś inna..
Z drugiej zaś strony może to przez mój wygląd, gdyż troszkę się wyróżniam, ale bez obaw nie jestem żadnym emo, gotem czy plastikiem :D  Także no nie wiem może to dlatego zawsze komuś nie pasowałam, ale mimo wszystko nigdy tak na prawdę nie przeżyłam prawdziwego znęcania psychicznego, za co oczywiście dziękuje Bogu!
  Ale przechodząc już do tematu to na pewno trzeba walczyć z takimi osobami w sensie zwrócić się o pomoc do ludzi zaufanych, które będą w stanie nam pomóc, ale tak jak już wspomniałam to właśnie te toksyczne osoby najbardziej potrzebują pomocy, więc jeśli twoja sytuacja nie jest na tyle tragiczna to może zamiast sobie czasem warto pomóc tejże właśnie osobie.. no wiadomo nie będzie to proste, ale czasem warto chociaż spróbować ;) Bo wiadomo nikt nie ma serca z kamienia i nawet dręczyciel może pod tą skałą skrywać jakieś uczucia, które wołają o pomoc i chcą się wydostać.
  Trzeba o tym pamiętać, gdyż jeśli spotkała Cię taka sytuacja to jednak musisz przyjąć sobie to wiadomości, że taka osoba zazwyczaj jest zagubiona, owszem czasem ma konkretny powód wyżywając się, ale zazwyczaj chce zwrócić swoją uwagę, by być akceptowany przez otoczenie, a to jest właśnie tragiczne moim zdaniem, że te otoczenie zazwyczaj pochwala to co robi ta dana osoba i to mnie najbardziej wkurza.
 W szczególności w szkole można zauważyć to zjawisko, które tak mnie niezmiernie irytuje i gdybym mogła zrobić coś z tym więcej niż napisać ten post, to wierzcie mi zrobiłabym i to dużo, ponieważ szkoła to miejsce w którym powinniśmy czuć się bezpiecznie i przede wszystkim akceptowani, a zauważcie, że większość dzieci i młodzieży unika tego miejsca właśnie dlatego, że są tam poniżane i rówieśnicy ich nie tolerują.
Najgorsze jest też to, iż nikt nic z tym właśnie nie robi.. nauczyciele, rodzice, dyrektorzy i te inne organy ;)
Ale w zasadzie to i tak ich interwencja niewiele da, gdyż i tak uczniowie żyją swoim własnym życiem..
Ciekawe ile jeszcze tak będzie? Zapewne zmiany nie nastąpią zbyt prędko, ponieważ te najmłodsze społeczeństwo sięga ku upadkowi.. na prawdę nie mam zamiaru się tu wymądrzać, gdyż sama aniołem nie jestem, a moim zadaniem nie jest zbawianie świata chociaż bardzo być chciała hihihi :D
No ale mniejsza o to sami popatrzcie na te 11, 12 letnie dzieci, które piją, palą, klną i nie wiadomo co jeszcze robią nie wspomnę już o ludziach w moim wieku, bo to jest już chyba normą, że 16 letnia dziewczyna chodzi co weekend na imprezy i uprawia przypadkowy seks.. taa i chyba odbiegłam lekko od tematu:)
Podsumowując: Toksyczni ludzie są wśród nas! Trzeba umieć sobie z nimi poradzić, czasem spróbować ich zrozumieć, gdyż jeśli będziemy odpłacali się tym samym, to w efekcie nie będzie z tego nic dobrego.
A jeśli czyta to jakaś osoba zaszczuta poprzez takiego człowieka pamiętaj, że nie możesz sobie na to pozwolić i musisz natychmiast interweniować, chyba, że chcesz zostać zjechanym jak szmatę.. ale to już Twój wybór! Druga sprawa jeśli jesteś toksyczną osobą, która znęca się się nad kimś psychicznie bądź fizycznie lub po prostu uprzykrzasz komuś życie poważnie się zastanów, gdyż kiedyś też może Cię to spotkać, a jeśli nie rozumiesz, że Twoje działania są złe to proponuje od razu zapisać się na wizytę do terapeuty :)

I to by było na tyle w dzisiejszej notce, mam nadzieję, że była przydatna i, że zastanowicie się nad sobą, ponieważ  każdy z nas może być tą toksyczną osobą, bądź ofiarą. Czasem tylko po prostu nie zdajajemy sobie z tego sprawy.. a jeśli nie jesteś ani tym, ani tym to zapewne znasz osoby w swoim otoczeniu, które mają tego typu problemy, więc zareaguj! Nie masz się czego bać w końcu pomoc komuś, to nie powód do wstydu, tylko dumy :)

wtorek, 5 lutego 2013

"Chcieć, to znaczy móc!"

Cześć;)
Zapewne chcieliście kiedyś czegoś tak bardzo, że zaczynaliście wierzyć w to, że na prawdę możecie tego dokonać;) Bynajmniej ja tak miałam i w zasadzie w dalszym ciągu tak mam i obiecałam sobie, że się nie poddam i dojde do celu..
No tak, ale czy rzeczywiscie wystarczy tylko chcieć, by móc coś osiągnąć..? No nie do końca, gdyż to byłoby po prostu za proste ;/ Czasem trzeba po prostu ruszyć swoje 4 litery i coś zrobić w kierunku tego czego chcesz osiągnąć :)
Nie zawsze to się jednak udaje i w efekcie poddajemy się bez walki.
Nie powinno tak być, bo skoro czegoś chcemy to chyba warto do tego dążyć, a jeśli nie no to chyba nam na tym zbytnio nie zależy..
Czasem ludzie nie walczą o swoje marzenia, bo tak na prawdę w nie wierzą w nie.. a chyba trudno mówić o czymś by się spełniło skoro nawet nie chcemy o, to powalczyć i uwierzyć, że nam się uda.. bywa też tak, że to inni ludzie zabijają w nas te marzenia, pragnienia itp. ale mimo wszystko trzeba czasem stanąć na przeciw wszystkich i wszystkiemu! I po prostu być egoistą.. :D Oczywiście nie zawsze ;)
Także czasem, aby to czego chcesz się spełniło nie wystarczy tylko "chcieć", ale też działać! Jeśli chcesz i działasz to jednocześnie - MOŻESZ, a w efekcie rzeczywiście osiagasz to czego chcesz!
W sumie to niesamowite.. ale niestety mało kto działa, większość tylko chce..
A wiadomo, że "chcieć" to tylko połowa sukcesu, a poza tym to nie można wszystkiego tak po prostu "chcieć".. no ale tak jak pisałam większość tylko chce i na tym się zatrzymuje.
Zresztą na swoim przykładzie mogę stwierdzić, że ja za dużo chce.. a za mało robie.. pisząc to wiem, że popełniam wielki błąd ;/ Zapewne Ty również robisz ten sam błąd co ja.., a najgorsze jest to, że nie tylko ja i nie tylko Ty.
Dlatego jeśli chcieć to móc, a tak wielu z nas tylko chce to chyba na prawdę czasem warto się zmobilizować i powiedzieć:"Osiągnę to! wcześniej czy później...." a tak na prawdę to najlepiej przejść odrazu do działania, bo zwlekanie tylko pogarsza sprawę, a marzenia nie mogą przecież czekać.. :)
Oczywiście wiem, że to tak trudno się wziąść w garść, ale na swoim przykładzie wiem, że często muzyka pomaga nam się zdeterminować.. :) Tylko szkoda, że na max 15 min, a potem czar pryska ;( No ale cóż.. takie jest życie, a raczej taki jest już człowiek.. tak łatwo się napala, a zarazem tak szybko zniechęca :(
Ale mimo wszystko wydaje mi się, że jeśli na prawdę czegoś chcesz chyba nic nie powinno Cię powstrzymać, no chyba, że Ty sam siebie... bo tak na prawdę to my sami pdostawiamy sobie kłody pod nogi czasem nawet nie zdając sobie z tego sprawy, ale rzeczywiście tak jest! To my jesteśmy jedyną blokadą do wszystkich naszych marzeń i pragnień.. np. nie rozumiem czegoś takiego gdy pewna osoba chce czegoś strasznie bardzo i w ogóle, a zniechęca się przy pierwszej lepszej okazji, bo coś tam nie wyszło.. nie powinno tak być. Trzeba działać choćby nie wiem co! Wiem, że to łatwo tak pisać, ale ja jednak też z tym walczę i wiem, że jeśli czegoś bardzo pragnę, to musze to zrealizować, wnieść w życie, nie mogę się poddać bez kszty działania;)
Podsumowując: Jeśli czegoś pragniesz, to na co czekasz! Zejdź z przed ekranu komputera i realizuj swoje plany, marzenia, pragnienia - bo to jest w gruncie rzeczy twoim sensem życia! Nie pozwól aby inni kierowali tobą i narzucali Ci coś z czym się nie zgadzasz itp.
Zawsze i wszędzie miej swoje zdanie i przede wszystkim nie ukrywaj swoich marzeń, bo one są częścią Ciebie! (ale o tym pisałam w którejś tam notce..)
+Mam nadzieję, że ten post dał Wam do myślenia i zmotywowała Was do działania, chociaż pewnie i tak większość po prostu zignoruje moje zalecenia, no ale trudno..
Jeżeli Ty nie chcesz, to jaki ja mam w tym wkład? Praktycznie żadny .. gdyż "chcieć to móc":)

PS. Pamiętaj, że musisz też działać!:D

niedziela, 3 lutego 2013

Człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać

Witajcie! Z racji tego, iż to są już resztki moich ferii, bo od poniedziału do szkoły.. to moja działalnośc na blogu niestety znacznie się obniży.. ;(
Wiadomo szkoła, zajęcia pozalekcyjne i wiele innych bardzo, ale to bardzo mnie ograniczy do pisania na blogu ;) Mimo to mam ogromną nadzieję, że będzie nadal go odwiedzali:) Na pewno w weekendy będę bardziej aktywna niż w normalne dni:)
Aby tego było mało mam karę i rodzice zabrali mi laptopa:(
Na szczęscie jako, że jestem człowiekiem myślącym wygrzebałam w gratach swój stary komputer, a jednak to prawda, że każdy z nas jest Odyseuszem i wraca do swej Itaki hehe :D
Jednak mimo wszystko notki będą pojawiały się rzadziej.. a żeby już nie zanudzać przejdę do tematu.. :)


"Człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać"

Pamiętam, że w gimnazjum pisałam na ten temat rozprawkę, dlatego pewnie trochę się na niej oprę. Jak dobrze pamiętam to Ernest Hemingway umieścil te bardzo mądre słowa w swojej książce "Stary człowiek i morze".
Ale co to znaczy, że człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać? Ja rozumiem to tak, że każdy z nas ma w sobie ogromną wewnętrzną siłę, która po prostu nie pozwala nam się nigdy poddać.. choćbyśmy byli nie wiadomo jak poniżani, nasza psychika byłaby bardzo zszargana, a życie wydawałoby się totalnie bez sensu, to i tak mielibyśmy choć odrobinę tej woli walki.., która pomogłaby nam przetrwać.
Natomiast w dzisiejszych czasach niestety mało kto jest w stanie poradzić sobie z przeciwnościami losu.. nawet najmniejsza porażka potrafi nas zniszczyć, no właśnie ZNISZCZYĆ, ale czy pokonać?
Na pewno bardzo trzeba chcieć, aby odbić się od dna i potem prędzej czy później wyjdziemy z tego zwycięsko;)
Moim zdaniem każdy, ale to każdy człowiek ma w sobie chociażby trochę nadziei, która pozwala nam nawet w najgorszej sytuacji ujrzeć jasne światło w z pozoru ciemnej odchłani beznadzieji.
I tu nasuwa mi się myśl, że nic nie jest takie beznadziejne jakim się wydaje - w pełni się z tym zgadzam, bo tak na prawdę wszystko, co dzieje się w naszym życiu ma jakiś konkretny cel.. wszystko! Jeśli tego nie zauważyłeś.. no to masz problem.
Zauważ, że jeśli np. złamałeś nogę schodząc po bardzo stromej górze to jednak mimo wszystko można ujrzeć w tym plusy chociażby to, iż już więcej nie będziesz wracał do domu tą stromą drogą i będziesz bardziej uważny, możliwe też, że czekając w przychodni na nowy opatrunek poznasz jakąś interesującą osobę, a kto wie może być to przyjaciel na całe życie.. także uważam, że na wszystkie złe bądź gorsze sytuacje trzeba patrzeć z nutką optymizmu... zaraz... czy ja o tym nie pisałam w jakiejś notce?:D Nieważne :P
Przechodząc do tematu.. człowiek to na pewno osoba silna.. tylko, że niektóre osoby nie są na tyle zdeterminowane by dążyć do celu i pokazać innym, że są niepokonane!
Dlatego trzeba z tym walczyć i umieć podnieść się po porażce i na prawdę warto pamiętać o tym, iż nie ma takiej siły, która by Cię pokonała! Wszystko jesteś w stanie przezwyciężyć.. choć może wydawać się to nieprawdopodobne, to tak jest... możliwe, że ja w swoim życiu nie przeżyłam wiele i ktoś kto przeżył jakąs traumatyczną sytuację może pomyśleć:"Co ona pieprzy?!" no ale jednak coś tam przeżyłam i z każdej tej trudnej sytuacji zawsze się podnosiłam i nie dlatego, że miałam w okół siebie masę ludzi, która mnie wspierała.. NIE! Tylko dzięki swojej wewnętrznej sile;)
Co prawda nadal walczę z demonami, ale też wciąż mam w sobie siłę, dzięki której wiem, że osiągne z pozoru nieosiągalne ;) Tak więc trzeba mieć w sobie tonę wiary, mase determinacji i szczyptę pewności siebie nawet gdy dosłownie świat wali Ci się na głowę :)
Bo tak już wspomniałam nic nie jest beznadziejne, jakim się wydaję tylko czasem też to my sami wyolbrzymiamy pewne aspekty naszego życia, co jest błedem, gdyż trzeba być obiektywnym do otaczającego nas świata..., a może wręcz przeciwnie? Bo co jeśli to życie i to wszystko, to tylko żart? :D
Ale mniejsza o to, bo nawet jeśli.. to chyba warto przeżyć ten "żart";)

piątek, 1 lutego 2013

W poszukiwaniu siebie...

Hej! Mimo, że cierpię na chwilowy brak weny, to tak jak w temacie.. dzisiaj napiszę trochę o tym jak odnaleźć siebie i swój styl, opowiem też jaka była moja droga zanim w 100% wiedziałam kim jestem:)

Myślę, że wielu z Was czasem zastanawia się kim tak na prawdę jest..? I aby się tego dowiedzieć często dryfuje z jednego stylu do drugiego i tak w kółku.. zazwyczaj są to widoczne, czasem nawet bardzo drastyczne wizualne zmiany przez które chcemy wyrazić siebie, krótko mówiąc poprzez swój wygląd wewnętrzny chcemy pokazać swoje wnętrze;)
Nie zawsze to się udaje, ponieważ niektóre eksperymenty nie są udane, a wiem to sama po sobie;)
Kiedyś za wszelką cenę chciałam bardzo dobrze wyglądać, więc zaczęłam się malować i to dość mocno jak na swój wiek.. wiele ludzi miało o to do mnie wyrzuty.. zaczęli mi wmawiać, że to nie jest mi potrzebne itp. natomiast ja miałam własne zdanie i mnie to nie obchodziło, co sobie myślą ;) Oczywiście nie skończyło się tylko na makijażu.. potem doszło farbowanie włosów, którego do dziś żałuję, gdyż zniszczyłam sobie włosy i długo dochodziły do normy, ale mniejsza o to.. po prostu poprzez te przeróżne eksperymenty z wyglądem chciałam zwrócić na siebie uwagę nie swoją osobowością, ale tym jak wyglądam i to był ogromny błąd..
bo chciałam, aby ludzie w moim wyglądzie ujrzeli mnie, co było totalnym absurdem :P
Co prawda nadal lubię dobrze wyglądać i się malować, ale na pewno nie robię z siebie dziwoląga jak to było kiedyś.. mimo, że wciąż próbuje doszukać w sobie czegoś, co mogłabym zmienić, ulepszyć itp. myślę, że odnalazłam swój styl w tych 80%, ale nie odnalazłabym go gdyby nie te wszystkie zmiany, to one mnie nauczyły czego mam nie robić, co mi pasuje, a co nie.. także czasem zmiany na gorsze mogą nas czegoś nauczyć i dać nauczkę na przyszłość;) Ogólnie zmiany i eksperymenty z wyglądem nie są złe.. czasem wręcz wskazane! Bo trzymanie się kurczowo jednego stylu moim zdaniem jest nudne.. tylko trzeba pamiętać o jednej ważnej rzeczy.. - UMIARZE! Tylko umiar jest wstanie nas uratować przed porażką ;)
      Ale to było o wyglądzie.. teraz trochę o poszukiwaniu siebie w głębi swojej duszy.. Tak więc z tym też miałam mały problem, ponieważ bardzo często zmieniałam swoje zachowanie, nawet pewne cechy osobowości, co też było głupie, ale również dało mi pewną lekcję, która dała mi do myślenia.. zrozumiałam, że nie mogę być raz tą osobą, drugim razem kimś zupełnie innym.. i, że muszę odnaleźć swój prawdziwy charakter.
Oczywiście po pewnym czasie wszystko się już ustabilizowało aż do dziś i teraz już w pełni znam siebie, znam swoją wartość i nie potrzebuje żadnych zmian ani w wyglądzie, ani osobowości, po prostu jest dobrze, także każdemu życzę aby odnalazł prawdziwego siebie, jeśli jeszcze tego nie zrobił.. tylko na to potrzeba czasu, bo to nie jest tak, że od razu będziesz wiedział kim jesteś;) Musisz przejść przez wiele etapów, które jakby  pokierują Cię w którą stronę masz iść :) Bo gdyby nie te wszystkie eksperymenty, zmiany i inne, to tak na prawdę bylibyśmy tak jakby.. puści, i w efekcie też byśmy siebie nie znali;)
Także trzeba przejść przez ten okres dojrzewania, jakieś trudne sytuacje w życiu, bo to nas wiele uczy, tak jak pisałam bylibyśmy puści w środku bez tego wszystkiego:)
     Kończąc tę refleksyjną notkę mam nadzieję, że każdy zastanowi się czy w pełni zna siebie.. jeśli tak nie jest, to na pewno masz dużo czasu aby się tego dowiedzieć, ponieważ to nie przychodzi tak od razu, potrzeba na to trochę czasu, czasem nawet lat.. ale myślę, że warto, gdyż jeśli siebie znasz, to tak na prawdę możesz wszystko:)


+MÓJ BLOG FUNKCJONUJE OD 3 TYGODNI, A Z KAŻDYM DNIEM ROŚNIE ILOŚC OBSERWATORÓW;) MAM ICH JUŻ 75  - CAŁKIEM POKAŹNA LICZBA:)
KOMENTARZE TEŻ MNIE SATYSFAKCJONUJĄ, TAKŻE WSZYSTKIM BARDZO DZIĘKUJĘ!:)
+JAK PEWNIE ZAUWAŻYLIŚCIE ZMIENIŁAM CZCIONKĘ, GDYŻ PARU OSOBOM NIE ODPOWIADAŁA I MAM NADZIEJĘ, ŻE TERAZ JEST LEPIEJ:)
POZDRAWIAM I ZAPRASZAM DO KOMENTOWANIA - TO BARDZO MOTYWUJE ;)